ANORMALITÁTE s.f. (Rar) Faptul sau însușirea de a fi anormal; infirmitate; anomalie. [< anormal + -itate]. substantiv femininanormalitate
ANORMALITÁTE s. f. faptul, însușirea de a fi anormal; anomalie. (< anormal + – itate) substantiv femininanormalitate
ANORMALITÁTE s. f. (Rar) Faptul sau însușirea de a fi anormal; infirmitate. – Din anormal. substantiv femininanormalitate
anormalitáte s. f., g.-d. art. anormalitắții substantiv femininanormalitate
ANORMALITÁTE s. f. Faptul sau însușirea de a fi anormal; situație anormală. – Anormal + suf. -itate. substantiv femininanormalitate
anormalitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | anormalitate | anormalitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | anormalități | anormalității |
plural | — | — |