ANINÍȘ s. n. v. ariniș. substantiv neutru aniniș
aniníș n., pl. urĭ. Loc cu aninĭ, pădure de aninĭ. – Și ariniș. substantiv neutru aniniș
ANINÍȘ s. n. v. ariniș. substantiv neutru aniniș
ARINÍȘ, arinișuri, s. n. Ariniște. [Var.: aniníș s. n.] – Arin + suf. -iș. substantiv neutru ariniș
ANINÍȘ s. n. v. ariniș. substantiv neutru aniniș
aniniș | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | aniniș | aninișul |
plural | aninișuri | aninișurile | |
genitiv-dativ | singular | aniniș | aninișului |
plural | aninișuri | aninișurilor |