AMUZAMÉNT s.n. Distracție, divertisment; destindere, înveselire. [< fr. amusement]. substantiv neutruamuzament
AMUZAMÉNT s. n. distracție, divertisment, destindere. (< fr. amusement) substantiv neutruamuzament
AMUZAMÉNT, amuzamente, s. n. Distracție, desfătare, divertisment. – După fr. amusement. substantiv neutruamuzament
*amuzamént n., pl. e (fr. amusement). Distracțiune, trecerea timpuluĭ cu ocupațiunĭ ușoare. Lucru care amuzează: vîslirea e amuzamentu lui. substantiv neutruamuzament
amuzamént s. n., pl. amuzaménte substantiv neutruamuzament
AMUZAMÉNT, amuzamente, s. n. Distracție, divertisment; înveselire, recreare. – Din fr. amusament. substantiv neutruamuzament
AMUZAMÉNT, amuzamente, s. n. Petrecere a timpului în mod plăcut și vesel, cu glume și alte mijloace de înveselire; distracție, divertisment. A jucat diverse scene, spre amuzamentul tuturor. substantiv neutruamuzament
amuzament substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | amuzament | amuzamentul |
plural | amuzamente | amuzamentele | |
genitiv-dativ | singular | amuzament | amuzamentului |
plural | amuzamente | amuzamentelor |