AMPLASAMÉNT s.n. Loc unde este așezată o instalație, o construcție, un dispozitiv etc. [< fr. emplacement]. substantiv neutruamplasament
AMPLASAMÉNT s. n. 1. loc pe care se așază o construcție, o instalație, un dispozitiv etc. 2. lucrare genistică în care se instalează pentru tragere o piesă de artilerie. (< fr. emplacement) substantiv neutruamplasament
AMPLASAMÉNT, amplasamente, s. n. Loc de așezare a unei instalații, a unui dispozitiv, a unei construcții. – După fr. emplacement. substantiv neutruamplasament
amplasamént s. n., pl. amplasaménte substantiv neutruamplasament
AMPLASAMÉNT, amplasamente, s. n. Loc de așezare a unei instalații, a unui dispozitiv, a unei construcții. – Din fr. emplacement. substantiv neutruamplasament
AMPLASAMÉNT, amplasamente, s. n. Loc de așezare a unei instalații, a unui dispozitiv, a unei mașini sau a unei construcții. Amplasament de mitralieră. substantiv neutruamplasament
amplasament substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | amplasament | amplasamentul |
plural | amplasamente | amplasamentele | |
genitiv-dativ | singular | amplasament | amplasamentului |
plural | amplasamente | amplasamentelor |