AMORTISMÉNT s.n. Stingere treptată a unei datorii, a unei rente etc. [< fr. amortissement]. substantiv neutruamortisment
AMORTISMÉNT s. n. stingere treptată a unei datorii, a unei investiții. (< fr. amortissement) substantiv neutruamortisment
AMORTISMÉNT, amortismente, s. n. Amortizare1. – După fr. amortissement. substantiv neutruamortisment
*amortismént și -zment n., pl. e (fr. amortissement). Acțiunea de a amortiza. substantiv neutruamortisment
amortismént s. n., pl. amortisménte substantiv neutruamortisment
AMORTISMÉNT, amortismente, s. n. Stingere treptată a unei datorii, a unei rente etc. – Din fr. amortissement. substantiv neutruamortisment
AMORTISMÉNT, amortismente, s. n. Amortizare. Cotă de amortisment. ◊ S-a fixat plata despăgubirii clăcii și a amortismentului capitalului. I. IONESCU, D. 310. substantiv neutruamortisment
amortisment substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | amortisment | amortismentul |
plural | amortismente | amortismentele | |
genitiv-dativ | singular | amortisment | amortismentului |
plural | amortismente | amortismentelor |