AMBIȚIÓS, -OÁSĂ adj. Stăpânit de ambiție. ♦ Încăpățânat. [Cf. fr. ambitieux, lat. ambitiosus]. adjectiv ambițios
AMBIȚIÓS, -OÁSĂ adj., s. m. f. 1. (om) stăpânit de ambiție. 2. (om) încăpățânat. (< fr. ambitieux, lat. ambitiosus) adjectiv ambițios
AMBIȚIÓS, -OÁSĂ, ambițioși, -oase, adj. Plin de ambiție; pornit din ambiție. ♦ Încăpățânat. [Pr.: -ți-os] – Fr. ambitieux (lat. lit. ambitiosus). adjectiv ambițios
*ambițiós, oásă adj. (lat. ambitiosus). Care are ambițiune: om ambițios. Care denotă ambițiune: proĭect ambițios. Adv. Cu ambițiune. adjectiv ambițios
ambițiós (-ți-os) adj. m., s. m., pl. ambițióși; adj. f., s. f. ambițioásă, pl. ambițioáse adjectiv ambițios
ambițios a. plin de ambițiune. adjectiv ambițios
AMBIȚIÓS, -OÁSĂ, ambițioși, -oase, adj., s. m. și f. (Om) plin de ambiție; determinat de ambiție. [Pr.: -ți-os] – Din fr. ambitieux, lat. ambitiosus. adjectiv ambițios
ambițios | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | ambițios | ambițiosul | ambițioasă | ambițioasa |
plural | ambițioși | ambițioșii | ambițioase | ambițioasele | |
genitiv-dativ | singular | ambițios | ambițiosului | ambițioase | ambițioasei |
plural | ambițioși | ambițioșilor | ambițioase | ambițioaselor |