ALIENABILITÁTE s.f. Însușirea de a fi alienabil. [Cf. fr. allénabilité]. substantiv femininalienabilitate
ALIENABILITÁTE s. f. (Jur.) Însușirea de a fi alienabil. [Pr.: -li-e-] – După fr. aliénabilité. substantiv femininalienabilitate
*alienabilitáte f. (d. alienabil). Calitatea de a fi alienabil. substantiv femininalienabilitate
alienabilitáte (-li-e-) s. f., g.-d. art. alienabilitắții substantiv femininalienabilitate
ALIENABILITÁTE s. f. (Jur.) Însușirea de a fi alienabil. [Pr.: -li-e-] – Din fr. aliénabilité. substantiv femininalienabilitate
alienabilitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | alienabilitate | alienabilitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | alienabilități | alienabilității |
plural | — | — |