ALBINÍ, albinesc, vb. IV. Tranz. A da la iveală. – Din alb2. verb tranzitivalbini
albiní (a ~) (rar) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. albinésc, imperf. 3 sg. albineá; conj. prez. 3 să albineáscă verb tranzitivalbini
albinire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | albinire | albinirea |
plural | albiniri | albinirile | |
genitiv-dativ | singular | albiniri | albinirii |
plural | albiniri | albinirilor |