agasá (agaséz, agasát), vb. – A deranja, a incomoda, a stînjeni. – Fr. agacer. – Der. agasant, adj. verb tranzitivagasa
AGASÁ vb. I. tr. A enerva, a irita, a ațâța; a plictisi. [< fr. agacer]. verb tranzitivagasa
AGASÁ vb. tr. a enerva, a irita, a exaspera. (< fr. agacer) verb tranzitivagasa
AGASÁ, agasez vb. I. Tranz. A irita, a enerva. – Fr. agacer. verb tranzitivagasa
agasá (a ~) vb., ind. prez. 3 agaseáză verb tranzitivagasa
AGASÁ, agasez, vb. I. Tranz. A irita, a enerva, a plictisi cu insistențele; a exaspera. – Din fr. agacer. verb tranzitivagasa
AGASÁ, agasez, vb. I. Tranz. (Franțuzism) A irita, a enerva, a întărită. V. plictisi. verb tranzitivagasa
*agaséz v. tr. (fr. agaçer). Barb. Plictisesc enervînd. V. strepezesc. verb tranzitivagasez
agasa verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)agasa | agasare | agasat | agasând | singular | plural | ||
agasând | agasați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | agasez | (să)agasez | agasam | agasai | agasasem | |
a II-a (tu) | agasezi | (să)agasezi | agasai | agasași | agasaseși | ||
a III-a (el, ea) | agasează | (să)agasai | agasa | agasă | agasase | ||
plural | I (noi) | agasăm | (să)agasăm | agasam | agasarăm | agasaserăm | |
a II-a (voi) | agasați | (să)agasați | agasați | agasarăți | agasaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | agasează | (să)agaseze | agasau | agasară | agasaseră |