AFINÉT, afineturi, s. n. Afiniș. – Din afin1 + suf. -et. substantiv neutruafinet
AFINÉT, afineturi, s. n. (Rar) Afiniș. – Afin1 + suf. -et. substantiv neutruafinet
afinet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | afinet | afinetul |
plural | afineturi | afineturile | |
genitiv-dativ | singular | afinet | afinetului |
plural | afineturi | afineturilor |