afanisí (-sésc, -ít), vb. – A nimici, a anihila, a distruge. – Var. afinisi. Ngr. ἀφανίζω, aorist ήφἀνιρα (Gáldi 139). – Der. afaniseală, s. f. (nimicire). Pentru var., cf. Graur, BL, IV, 65. substantiv femininafanisi
afanisí (-sésc, -ít), vb. – A nimici, a anihila, a distruge. – Var. afinisi. Ngr. ἀφανίζω, aorist ήφἀνιρα (Gáldi 139). – Der. afaniseală, s. f. (nimicire). Pentru var., cf. Graur, BL, IV, 65. verb tranzitivafanisi
afanisésc, v. tr. (ngr. afanizo, aor. afánisa). Fam. Prăpădesc, nimicesc: m' a afanisit cu cheltuĭelile luĭ, m' am afanisit cu atîtea cheltuĭelĭ! V. apelpisesc. verb tranzitivafanisesc
afanisire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | afanisire | afanisirea |
plural | afanisiri | afanisirile | |
genitiv-dativ | singular | afanisiri | afanisirii |
plural | afanisiri | afanisirilor |