ADMONESTÁ vb. I. tr. A dojeni, a mustra aspru (mai ales un subaltern). [< fr. admonester]. adjectivadmonesta
ADMONESTÁ vb. I. tr. A dojeni, a mustra aspru (mai ales un subaltern). [< fr. admonester]. verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ vb. tr. a mustra cu severitate, a dojeni. (< fr. admonester) verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. Tranz. A mustra cu severitate (în calitate oficială); a dojeni aspru (pe un subaltern). – Fr. admonester. verb tranzitivadmonesta
admonestá (a ~) vb., ind. prez. 3 admonesteáză verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. Tranz. A mustra cu severitate (în calitate oficială); a dojeni aspru (pe un subaltern). – Din fr. admonester. verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. T r a n z. A mustra cu severitate (verbal sau în scris) în calitate oficială; a face observații, a dojeni aspru (pe un subaltern). verb tranzitivadmonesta
*admonestéz v. tr. (fr. admonester). Mustru [!]. verb tranzitivadmonestez
admonestat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | admonestat | admonestatul | admonestată | admonestata |
plural | admonestați | admonestații | admonestate | admonestatele | |
genitiv-dativ | singular | admonestat | admonestatului | admonestate | admonestatei |
plural | admonestați | admonestaților | admonestate | admonestatelor |