ADMONESTÁ vb. I. tr. A dojeni, a mustra aspru (mai ales un subaltern). [< fr. admonester]. verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ vb. tr. a mustra cu severitate, a dojeni. (< fr. admonester) verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. Tranz. A mustra cu severitate (în calitate oficială); a dojeni aspru (pe un subaltern). – Fr. admonester. verb tranzitivadmonesta
admonestá (a ~) vb., ind. prez. 3 admonesteáză verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. Tranz. A mustra cu severitate (în calitate oficială); a dojeni aspru (pe un subaltern). – Din fr. admonester. verb tranzitivadmonesta
ADMONESTÁ, admonestez, vb. I. T r a n z. A mustra cu severitate (verbal sau în scris) în calitate oficială; a face observații, a dojeni aspru (pe un subaltern). verb tranzitivadmonesta
*admonestéz v. tr. (fr. admonester). Mustru [!]. verb tranzitivadmonestez
admonesta verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)admonesta | admonestare | admonestat | admonestând | singular | plural | ||
admonestând | admonestați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | admonestez | (să)admonestez | admonestam | admonestai | admonestasem | |
a II-a (tu) | admonestezi | (să)admonestezi | admonestai | admonestași | admonestaseși | ||
a III-a (el, ea) | admonestează | (să)admonestai | admonesta | admonestă | admonestase | ||
plural | I (noi) | admonestăm | (să)admonestăm | admonestam | admonestarăm | admonestaserăm | |
a II-a (voi) | admonestați | (să)admonestați | admonestați | admonestarăți | admonestaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | admonestează | (să)admonesteze | admonestau | admonestară | admonestaseră |