ADEMPȚIÚNE s.f. (Rar) Luare în posesiune sau acceptare a unui beneficiu. [< fr. ademption, cf. lat. ademptio]. substantiv feminin adempțiune
ADEMPȚIÚNE s. f. luare în posesiune a unui beneficiu. (< fr. ademption, lat. ademptio) substantiv feminin adempțiune
*adempțiúne f. (lat. adémptio, de la adémptus, luat). Jur. Revocarea unuĭ legat saŭ a uneĭ donațiunĭ. substantiv feminin adempțiune
adempțiúne (-demp-ți-u-) s. f., g.-d. art. adempțiúnii substantiv feminin adempțiune
ADEMPȚIÚNE s. f. Luare în posesiune sau acceptare a unui beneficiu. [Pr.: -ți-u-] – Din fr. ademption, lat. ademptio, -onis. substantiv feminin adempțiune
adempțiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | adempțiune | adempțiunea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | adempțiuni | adempțiunii |
plural | — | — |