ADÁUS s. n. v. adaos. substantiv neutruadaus
adáus și adáos n., pl. urĭ saŭ e (vechiu part. al luĭ adaug). Lucru adăugat (obiecte, banĭ, ș. a.): adaus de leafă. Anexă, suplement, apendice: un adaus la o carte. A fi într' adaus, a fi gravidă. substantiv neutruadaus
adaos n. 1. alăturarea unui lucru mai mic de unul mai mare de aceeaș natură; sporire; 2. lucru adăogat: anex, apendice. substantiv neutruadaos
ADÁOS, adaosuri, s. n. Ceea ce se adaugă la ceva; supliment, completare.** (Reg.; în expr.) A porni într-adaos = a rămâne însărcinată. [Var: adaus s. n.] – V. adaoge. substantiv neutruadaos
ADÁUS s. n. v. adaos. substantiv neutruadaus
ADAÚS s. n. v. adaos. substantiv neutruadaus
adaus substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | adaus | adausul |
plural | adausuri | adausurile | |
genitiv-dativ | singular | adaus | adausului |
plural | adausuri | adausurilor |