ACCENTUÁȚIE s.f. Accentuare. [Pron. ac-cen-tu-a-ți-e. / < fr. accentuation]. substantiv femininaccentuație
ACCENTUÁȚIE s. f. accentuare. (< fr. accentuation) substantiv femininaccentuație
*accentuațiúne f. (d. accentuéz). Acțiunea de a accentua, de a intona. – Și -áție, dar maĭ des -áre. substantiv femininaccentuațiune
accentuați(un)e f. lucrarea și modul de a accentua, intonațiune. substantiv femininaccentuațiune
accentuație | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | accentuație | accentuația |
plural | accentuații | accentuațiile | |
genitiv-dativ | singular | accentuații | accentuației |
plural | accentuații | accentuațiilor |