ABSTENȚIÚNE s.f. (Rar) Abstinență; abținere. [< fr. abstention]. substantiv feminin abstențiune
ABSTENȚIÚNE, abstențiuni, s. f. (Rar) Abstinență. [Pr.: -ți-u-] – După fr. abstention. substantiv feminin abstențiune
*abstențiúne f. (lat. absténtio, -ónis. V. detențiune). Abținere. substantiv feminin abstențiune
abstențiúne (rar) (-ți-u-) s. f., g.-d. art. abstențiúnii; pl. abstențiúni substantiv feminin abstențiune
abstențiune f. abținere dela exercițiul unui drept, al unei funcțiuni. substantiv feminin abstențiune
ABSTENȚIÚNE, abstențiuni, s. f. (Rar) Abstinență. [Pr.: -ți-u-] – Din fr. abstention. substantiv feminin abstențiune
abstențiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | abstențiune | abstențiunea |
plural | abstențiuni | abstențiunile | |
genitiv-dativ | singular | abstențiuni | abstențiunii |
plural | abstențiuni | abstențiunilor |