tătăráș s. m., pl. tătăráși substantiv masculintătăraș
Tătărași pl. numele unei suburbii a Iașilor. temporartătărași
tătăr'î (a ~) (reg.) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. tătărắsc, imperf. 3 sg. tătărá; conj. prez. 3 să tătăráscă; ger. tătărấnd; part. tătărất verb tranzitivtătărî
TĂTĂRÎ́, tătărăsc, vb. IV. Tranz. (Reg.) A certa, a mustra; a blestema. – Din tătar. verb tranzitivtătărî