SANCTITÁTE, sanctități, s. f. Sfințenie. ♦ (Urmat de un pronume posesiv) Titlu dat patriarhilor ortodocși și papilor. – Din lat. sanctitas, -atis. substantiv femininsanctitate
SANCTITÁTE s.f. Sfințenie. ♦ Titlu dat papilor și patriarhilor. [< lat. sanctitas, cf. it. santità]. substantiv femininsanctitate
SANCTITÁTE s. f. 1. sfințenie. 2. titlu dat papilor și patriarhilor. (< lat. sanctitas) substantiv femininsanctitate
* sanctitáte f. (lat. sánctitas, -átis). Sfințenie. Sfinție: Sanctitatea Sa patriarhu. substantiv femininsanctitate
sanctitáte (sanc-ti-) s. f., g.-d. art. sanctitắții substantiv femininsanctitate
sanctitate f. sfințenie. substantiv femininsanctitate
SANCTITÁTE s. f. Sfințenie. ♦ (Urmat de un pronume posesiv) Titlu dat patriarhilor ortodocși și papilor. – Din lat. sanctitas, -atis. substantiv femininsanctitate
!Sanctitátea Ta (Sa, Voástră) (Sanc-ti-) loc. pr., g.-d. Sanctitắții Tále (Sále, Voástre) temporarsanctitateata