SĂRÁRE s. f. Acțiunea de a săra; sărat1. – V. săra. substantiv femininsărare
SĂRÁRE s. f. Acțiunea de a săra; sărat1. – V. săra substantiv femininsărare
SĂRÁR, (1) sărare, s. n., (2) sărari, s. m. 1. S. n. (Rar) Vas mic de pământ în care se păstrează sarea. ♦ (Reg.) Solniță. 2. S. m. (În trecut) Negustor ambulant de sare. – Sare + suf. -ar. substantiv masculinsărar
sărár1 (persoană) (înv.) s. m., pl. sărári substantiv masculinsărar
sărár2 (obiect) (rar) s. n., pl. săráre substantiv masculinsărar
sărár m. Vechĭ. Negustor de sare. V. ceangăŭ. substantiv masculinsărar
SĂRÁR, (1) sărare, s. n., (2) sărari, s. m. 1. S. n. (Rar) Vas mic de pământ în care se păstrează sarea. ♦ (Reg.) Solniță. 2. S. m. (în trecut) Negustor ambulant de sare. – Sare + suf. -ar. substantiv masculinsărar