!pazvantóglu (înv.) (-van-to-glu/-vant-o-) s. m., art. pazvantóglul; pl. pazvantógli, art. pazvantóglii substantiv masculinpazvantoglu
PAZVANTÓGLU, pazvantogli, s. m. (înv.) Pazvangiu. – Din n. pr. Pazvantoglu. substantiv masculinpazvantoglu
Pazvantoglu (Osman Pașa) m. 1. Turc din Vidin, care se ră sculă în contra Porții și cu cetele sale de pazvangii pustii ambele maluri ale Dunării (1797-1812); 2. fig. rebel, tiran: iaca ascult, Pazvantoglu ce ești! AL. temporarpazvantoglu
Pazvantoglu | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pazvantoglu | pazvantoglul |
plural | pazvantogli | pazvantoglii | |
genitiv-dativ | singular | pazvantoglu | pazvantoglului |
plural | pazvantogli | pazvantoglilor |