baĭractár m. (turc. pers. baĭrakdor și -tar. Cp. cu buhurdar, haznatar, silictar). Vechĭ. Azĭ. Iron. Stegar. – Și baraictar și baraĭactar. substantiv masculinbaĭractar
Bairactar m. («purtător de steag») supranumele marelui vizir MUSTAFA, Pașă din Rusciuc, persecutorul ienicerilor (1775-1808). substantiv masculinbairactar
Bairactar m. («purtător de steag») supranumele marelui vizir MUSTAFA, Pașă din Rusciuc, persecutorul ienicerilor (1775-1808). temporarbairactar
Bairactar | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bairactar | bairactarul |
plural | bairactari | bairactarii | |
genitiv-dativ | singular | bairactar | bairactarului |
plural | bairactari | bairactarilor |