țurțurát (rar) adj. m., pl. țurțuráți; f. țurțurátă, pl. țurțuráte adjectivțurțurat
ȚURȚURÁT, -Ă, țurțurați, -te, adj. (Rar) De care atârnă țurțuri, plin de țurțuri, cu țurțuri. – Țurțur + suf. -at. adjectivțurțurat
țurțurat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | țurțurat | țurțuratul | țurțurată | țurțurata |
plural | țurțurați | țurțurații | țurțurate | țurțuratele | |
genitiv-dativ | singular | țurțurat | țurțuratului | țurțurate | țurțuratei |
plural | țurțurați | țurțuraților | țurțurate | țurțuratelor |