tuteá s. f. – Oxid de zinc, tuție. Tc. (per.) tutya (Șeineanu, II, 370; Lokotsch 2020), cf. fr. tutie, sp. tocia, ngr. τουτιά. substantiv feminintutea
tuteá f., pl. ele (turc. [d. pers.] tutiĭa, zinc, calamină; ngr. tutĭá; fr. tutie [d. ar. tutiĭa], oxid de zinc). Vechĭ. Oxid de zinc (considerat la orientalĭ ca bun p. ochĭ). V. cádmie. substantiv feminintutea
tuteà f. oxid de zinc: arsenicul, cobaltul, tuteaua BĂLC. [Turc. TUTYA, zinc]. substantiv feminintuteà
TUTEÁ s. f. sg. (înv.) Oxid de zinc. – Din tc. tutya. substantiv feminintutea