țopăitúră (-pă-i-) s. f., g.-d. art. țopăitúrii; pl. țopăitúri substantiv feminințopăitură
ȚOPĂITÚRĂ, țopăituri, s. f. Țopăială. [Pr.: -pă-i-] – Țopăi + suf. -tură. substantiv feminințopăitură
| țopăitură | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | țopăitură | țopăitura |
| plural | țopăituri | țopăiturile | |
| genitiv-dativ | singular | țopăituri | țopăiturii |
| plural | țopăituri | țopăiturilor | |