țopăiálă s. f., g.-d. art. țopăiélii; pl. țopăiéli substantiv feminințopăială
ȚOPĂIÁLĂ, țopăieli, s. f. Acțiunea de a țopăi și rezultatul ei; săritură dezordonată, greoaie; țopăitură. – Țopăi + suf. -eală. substantiv feminințopăială
țopăială | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țopăială | țopăiala |
plural | țopăieli | țopăielile | |
genitiv-dativ | singular | țopăieli | țopăielii |
plural | țopăieli | țopăielilor |