țiuitúră (ți-u-i-) s. f., g.-d. art. țiuitúrii; pl. țiuitúri substantiv feminințiuitură
țiuitúră f., pl. ĭ. Sunet țiuit. substantiv feminințiuitură
ȚIUITÚRĂ, țiuituri, s. f. Țiuit. [Pr.: ți-u-i-] – Țiui + suf. -tură. substantiv feminințiuitură
țiuitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țiuitură | țiuitura |
plural | țiuituri | țiuiturile | |
genitiv-dativ | singular | țiuituri | țiuiturii |
plural | țiuituri | țiuiturilor |