țistuiálă (rar) s. f., g.-d. art. țistuiélii; pl. țistuiéli substantiv feminințistuială
ȚISTUIÁLĂ, țistuieli, s. f. (Rar) Acțiunea de a țistui și rezultatul ei; sunet produs prin repetarea inteijecției „țist”; țistuitură. [Pr.: -tu-ia-] – Țistui + suf. -eală. substantiv feminințistuială
țistuială | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țistuială | țistuiala |
plural | țistuieli | țistuielile | |
genitiv-dativ | singular | țistuieli | țistuielii |
plural | țistuieli | țistuielilor |