ȚIPĂTÚRĂ, țipături, s. f. (Rar) Țipăt. – Din țipăt + suf. -ură. substantiv feminințipătură
țipătură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țipătură | țipătura |
plural | țipături | țipăturile | |
genitiv-dativ | singular | țipături | țipăturii |
plural | țipături | țipăturilor |