ȚICLÉT, țicleturi, s. n. (Reg.) Vârf de munte, de formă conică. – Din țicl[ău] + suf. -et. substantiv neutruțiclet
țiclet | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țiclet | țicletul |
plural | țicleturi | țicleturile | |
genitiv-dativ | singular | țiclet | țicletului |
plural | țicleturi | țicleturilor |