țărănoi s. m. invar. (augm.) om bădăran / mitocan / mojic substantiv masculințărănoi
țărănóĭ m. Țăran antipatic. – Fem. -oaĭcă. substantiv masculințărănoĭ
ȚĂRĂNÓI, țărănoi, s. m. 1. (Fam.) Augmentativ al lui țăran. 2. (Peior.) Om bădăran, mitocan, mojic. – Țăran + suf. -oi. substantiv masculințărănoi
țărănoiu m. fam. mojic. substantiv masculințărănoiu
țărănoi | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țărănoi | țărănoiul |
plural | țărănoi | țărănoii | |
genitiv-dativ | singular | țărănoi | țărănoiului |
plural | țărănoi | țărănoilor |