țăcănitúră s. f., g.-d. art. țăcănitúrii; pl. țăcănitúri substantiv feminințăcănitură
țăcănitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țăcănitură | țăcănitura |
plural | țăcănituri | țăcăniturile | |
genitiv-dativ | singular | țăcănituri | țăcăniturii |
plural | țăcănituri | țăcăniturilor |