țânțăráș (rar) s. m., pl. țânțăráși substantiv masculințânțăraș
ȚÂNȚĂRÁȘ, țânțărași, s. m. (Rar) Diminutiv al lui țânțar1. – Țânțar1 + suf. -aș. substantiv masculințânțăraș
| țânțăraș | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | țânțăraș | țânțărașul |
| plural | țânțărași | țânțărașii | |
| genitiv-dativ | singular | țânțăraș | țânțărașului |
| plural | țânțărași | țânțărașilor | |