ȚẤFLĂ, țâfle, s. f. (Reg.) Vârf ascuțit de munte, pisc (stâncos). – V. țiclă. substantiv feminințâflă
țâflă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țâflă | țâfla |
plural | țâfle | țâflele | |
genitiv-dativ | singular | țâfle | țâflei |
plural | țâfle | țâflelor |