-TÁF elem. tafo-. invariabiltaf
ȚÂF, țâfuri, s. n. (Reg.) 1. Fân amestecat cu mult rogoz. 2. Plantă abia răsărită din pământ. substantiv neutruțâf
țâf | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țâf | țâful |
plural | țâfuri | țâfurile | |
genitiv-dativ | singular | țâf | țâfului |
plural | țâfuri | țâfurilor |