țâșnitúră s. f., g.-d. art. țâșnitúrii; pl. țâșnitúri substantiv feminințâșnitură
țîșnitúră f., pl. ĭ. Felu de a țîșni: țîșnitura uneĭ sonde petrolifere. substantiv feminințîșnitură
ȚÂȘNITÚRĂ, țâșnituri, s. f. Faptul de a țâșni; (concr.) ceea ce a țâșnit de undeva. – Țâșni + suf. -tură. substantiv feminințâșnitură
țâșnitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țâșnitură | țâșnitura |
plural | țâșnituri | țâșniturile | |
genitiv-dativ | singular | țâșnituri | țâșniturii |
plural | țâșnituri | țâșniturilor |