ȘTIULÉU, știuleie, s. n. (Reg.) Știulete. substantiv neutru știuleu
știuleu | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | știuleu | știuleul |
plural | știuleie | știuleiele | |
genitiv-dativ | singular | știuleu | știuleului |
plural | știuleie | știuleielor |