șăgálnic, -ă adj. (d. șagă). Est. Glumeț, ĭubitor de șăgĭ. – Fam. șa-, dar lit. șă- și rar șe-. adjectivșăgalnic
șegalnic | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | șegalnic | șegalnicul | șegalnică | șegalnica |
plural | șegalnici | șegalnicii | șegalnice | șegalnicele | |
genitiv-dativ | singular | șegalnic | șegalnicului | șegalnice | șegalnicei |
plural | șegalnici | șegalnicilor | șegalnice | șegalnicelor |