șalvír (șalvíri), s. m. – (Mold.) Trișor. Rut. šaljvir, pol. szalbierz, rus. šalber (Cihac, II, 384; Tiktin), care pare să conducă la germ. Schembart. substantiv masculinșalvir
șalvír m. (rut. šalĭvir, -bir, rus. šalbér, om leneș, pol. szalbierz, ceh. šalbir, -bár, d. germ. Schembart [d. scheme, mască], Schönbart și -bar, Schambart și -par, Schalbart, mască). Vechĭ. Azĭ Bucov. Șarlatan. substantiv masculinșalvir
șalvír (reg.) s. m., pl. șalvíri substantiv masculinșalvir
ȘALVÍR, șalviri, s. m. (Reg.) Pungaș, șarlatan, escroc. – Din ucr. šal’vir. substantiv masculinșalvir
| șalvir | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | șalvir | șalvirul |
| plural | șalviri | șalvirii | |
| genitiv-dativ | singular | șalvir | șalvirului |
| plural | șalviri | șalvirilor | |