șăgálnic, -ă adj. (d. șagă). Est. Glumeț, ĭubitor de șăgĭ. – Fam. șa-, dar lit. șă- și rar șe-. adjectiv șăgalnic
șăgálnic (pop.) adj. m., pl. șăgálnici; f. șăgálnică, pl. șăgálnice adjectiv șăgalnic
șagalnic a. Mold. glumeț: Cupidon, un paj șagalnic EM. [V. șagă]. adjectiv șagalnic
ȘĂGÁLNIC, -Ă, șăgalnici, -ce, adj. Care face glume; care provoacă râsul; glumeț, hazliu; poznaș, șugubăț. – Șagă + suf. -alnic. adjectiv șăgalnic
șăgálnic, -ă adj. (d. șagă). Est. Glumeț, ĭubitor de șăgĭ. – Fam. șa-, dar lit. șă- și rar șe-. temporar șăgalnic
șagalnic a. Mold. glumeț: Cupidon, un paj șagalnic EM. [V. șagă]. temporar șagalnic