închíng, a -á v. tr. (d. chingă). Încing calu cu chinga. verb tranzitivînching
ÎNCHINGÁ, închíng, vb. I. 1. Tranz. A strânge chingile șeii pe cal, a pune chinga, a lega cu chinga. ♦ A lega, a fixa șaua, tarnița etc. 2. Refl. A se lega, a se strânge cu o cingătoare; a se încinge2. – În + chingă. verb tranzitivînchinga
închinga | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)închinga | închingare | închingat | închingând | singular | plural | ||
închingând | închingați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | înching | (să)înching | închingam | închingai | închingasem | |
a II-a (tu) | închingi | (să)închingi | închingai | închingași | închingaseși | ||
a III-a (el, ea) | închingă | (să)închingai | închinga | închingă | închingase | ||
plural | I (noi) | închingăm | (să)închingăm | închingam | închingarăm | închingaserăm | |
a II-a (voi) | închingați | (să)închingați | închingați | închingarăți | închingaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | închingă | (să)închinge | închingau | închingară | închingaseră |