ÎMBURZULUÍRE s. f. v. îmburzului. [DAR] substantiv femininîmburzuluire
îmburzuluire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | îmburzuluire | îmburzuluirea |
plural | îmburzuluiri | îmburzuluirile | |
genitiv-dativ | singular | îmburzuluiri | îmburzuluirii |
plural | îmburzuluiri | îmburzuluirilor |