îmbietúră (rar) (-bi-e-) s. f., g.-d. art. îmbietúrii; pl. îmbietúri substantiv femininîmbietură
ÎMBIETÚRĂ, îmbieturi, s. f. (Rar) Faptul de a îmbia; îndemn, invitație. [Pr.: -bi-e-] – Îmbia + suf. -tură. substantiv femininîmbietură
îmbietură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | îmbietură | îmbietura |
plural | îmbieturi | îmbieturile | |
genitiv-dativ | singular | îmbieturi | îmbieturii |
plural | îmbieturi | îmbieturilor |