țămbruitúră f., pl. ĭ. Parte țămbruită. substantiv feminințămbruitură
țămbruitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țămbruitură | țămbruitura |
plural | țămbruituri | țămbruiturile | |
genitiv-dativ | singular | țămbruituri | țămbruiturii |
plural | țămbruituri | țămbruiturilor |