țuháus (-suri), s. n. – Arest. Germ. Zuchthaus (Tiktin; Graur, BL, III, 24; Iordan, BF, IV, 202), cf. rus. cihaus ‹ germ. Zeighaus (Sanzewitch 200). substantiv neutruțuhaus
țuháŭs n., pl. urĭ (germ. zucht-haus). Munt. Fam. Arest. substantiv neutruțuhaŭs
ȚUHÁUS, țuhausuri, s. n. (Arg.) Închisoare. – Din germ. Zuchthaus. substantiv neutruțuhaus
a sta la țuhaus expr. a fi la închisoare. substantiv neutruastalațuhaus
țuhaus | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țuhaus | țuhausul |
plural | țuhausuri | țuhausurile | |
genitiv-dativ | singular | țuhaus | țuhausului |
plural | țuhausuri | țuhausurilor |