zbânțuiálă (pop.) s. f., g.-d. art. zbânțuiélii; pl. zbânțuiéli substantiv femininzbânțuială
ZBÂNȚUIÁLĂ, zbânțuieli, s. f. (Pop.) Zbânțuire. [Pr.: -țu-ia-] – Zbânțui + suf. -eală. substantiv femininzbânțuială
zbănțuĭálă f., pl. ĭelĭ. Acțiunea de a se zbănțui, neastîmpăr copilăresc. substantiv femininzbănțuĭală
zbânțuială | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zbânțuială | zbânțuiala |
plural | zbânțuieli | zbânțuielile | |
genitiv-dativ | singular | zbânțuieli | zbânțuielii |
plural | zbânțuieli | zbânțuielilor |