vărgățél (pop.) adj. m., pl. vărgățéi; f. vărgățéa, pl. vărgățéle adjectivvărgățel
VĂRGĂȚÉL, -EÁ, vărgăței, -ele, adj. (Pop.) Diminutiv al lui vărgat. – Vărgat + suf. -el. adjectivvărgățel
vărgățel | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | vărgățel | vărgățelul | vărgățea | vărgățeaua |
plural | vărgăței | vărgățeii | vărgățele | vărgățelele | |
genitiv-dativ | singular | vărgățel | vărgățelului | vărgățele | vărgățelei |
plural | vărgăței | vărgățeilor | vărgățele | vărgățelelor |