vălțuíre s. f., g.-d. art. vălțuírii; pl. vălțuíri substantiv femininvălțuire
VĂLȚUÍRE, vălțuiri, s. f. Acțiunea de a vălțui și rezultatul ei. – V. vălțui. substantiv femininvălțuire
vălțuí (a ~) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. vălțuiésc, imperf. 3 sg. vălțuiá; conj. prez. 3 să vălțuiáscă verb tranzitivvălțui
vălțuì v. a valsa. verb tranzitivvălțuì
VĂLȚUÍ, vălțuiesc, vb. IV. Tranz. A prelucra cu ajutorul valțurilor1. – Valț1 + suf. -ui. verb tranzitivvălțui
vălțuire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vălțuire | vălțuirea |
plural | vălțuiri | vălțuirile | |
genitiv-dativ | singular | vălțuiri | vălțuirii |
plural | vălțuiri | vălțuirilor |