văĭetătúră f., pl. ĭ. Cant. Vaĭet. substantiv femininvăĭetătură
văietătură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | văietătură | văietătura |
plural | văietături | văietăturile | |
genitiv-dativ | singular | văietături | văietăturii |
plural | văietături | văietăturilor |