vânătoríme s. f., g.-d. art. vânătorímii substantiv femininvânătorime
VÂNĂTORÍME s. f. Mulțime de vânători; totalitatea vânătorilor. – Vânător + suf. -ime. substantiv femininvânătorime
vânătorime | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vânătorime | vânătorimea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | vânătorimi | vânătorimii |
plural | — | — |